Eutanazja

Wysłany: Czw 12:12, 12 Mar 2009

nie będę chujem... Smile

moim zdaniem o takich rzeczach powinien decydować tylko pacjent. nasze zdanie powinno nie mieć znaczenia, to życie pacjenta, i niech sobie robi co chce z nim. gdyby ktoś mnie poprosił o ukrócenie mu męk tobym się długo nie zastanawiał... chyba że miałby jeszcze jakieś szanse na przeżycie...

Halucyn napisał:

chyba że miałby jeszcze jakieś szanse na przeżycie...

czyli jednak mógłbyś powiedzieć, że nie zrobisz tego, że nie odbierzesz mu życia. Dlaczego, skorot en człowiek się męczy i mimo szans przeżycia nie chce dalej życ?

wiedzialam, ze sie do tego przyczepisz xD

ja uwazam ze taki czlowiek powinien przejsc szereg badan prowadzonych przez psychologow i psychiatrow rowniez aby stwoerdzic cyz jest swiadomy swego wyboru..

i to jest wlasnie w tym pojebane

"ja uwazam ze trzeba go jeszcze przemielic przez setki ludzi zanim mu pozwolimy sie zabic"

to jest najgorsze, procedura nie moglaby byc taka meczaca...
chcesz sie zabic? pach - nara, pa

to tak samo mozna samobojstwo popełnic

nie zgadzam sie sokol z Toba..
chyba nie jestes swiadomy tego co czlowiek moze zrobic i chcec zrobic pod wplywem emocji, hormonow lub pewnych skrzywien psychicznych, ktore sa spowodowane roznymi czynnikami, a z biegiem czasu jednostka dochodzi do siebie i sama sie temu dziwi....

Jest taki film, powstał w zeszłym roku - 33 sceny z życia. W prawdzie tam nie chodzi o eutanazje tylko jednym z głównych wątków filmu jest rak. Jeżeli dobrze pamiętam to pobyt w szpitalu pacjętki trwał ponad rok. Najpierw było leczenie, była nadzieja, a później już tylko czekanie na śmierć. Chora na raka umiera pod koniec filmu, jednak warto zobaczyć przez co przechodzi rodzina. Ci ludzie są skrajnie wycięczeni, rodzina w zasadzie w rozsypce, każdy przeżywa własny dramat, własne problemy plus ogromny stres. Teraz sobie wyobraźcie jak taka sytuacja trwa kilka lat, do czego to może doprowadzić...
Jak wspomniałem film dotyczy raka, a nie eutanazji, jeżeli ktoś jest ważywem bez świadomości to nic nie można zrobić. A jeżeli ktoś chce śmierci, trzeba mu pomóc jak sie da, uświadomić na co sie decytuje, zapytać o motywy i ustalić jakieś rozwiązanie. Żeby to nie było np, o ja chce umrzeć i bach, nie ma mnie. Z drugiej strony ciągnięcie tego przez x lat też jest niewłaściwe. A trzeba też pomyśleć o osobie która wykonuje wyrok, bierze to na własne sumienie.
Nie wydaje mi sie, żeby można było odpowiedzieć tak po prostu że za albo przeciw. Gdyby pomoc dla tych ludzi była lepsza...
Są przypadki że ludzie, którzy chcieli eutanazji, znowu zapragnęli żyć. Dlatego że zmieniło sie podejście do nich, przestali przebywać tylko w szpitalu, tylko dostali sprzęt przenośny, tak że można było być we własnym domu. Dostali lepszą pomoc, znaleźli przyjaciól, ich życie zmieniło sie od tego, które znali w szpitalu.
Z drugiej strony jakbym miał taki wypadek, że moje życie było by sztucznie podtrzymywane, leżałbym w jakimś zapomnianym przez Boga szpitalu i nie miał bym nikogo na tym świecie, to wolałbym mieć możliwość podjęcia takiej decyzji. Źle by było, gdyby prawnie tego zabronić.